Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zatwierdził taryfy dla pięciu największych spółek dystrybucyjnych (Enea Operator, Energa Operator, PGE Dystrybucja, Tauron Dystrybucja, Stoen Operator). W konsekwencji średnioroczne stawki opłat dystrybucyjnych łącznie dla gospodarstw domowych nie wzrosną.
Na całkowity koszt rachunku za energię elektryczną składają się koszty zakupu energii oraz koszty jej dystrybucji (transportu). Prezes URE zatwierdza taryfy zarówno dla sprzedaży (dla odbiorców w gospodarstwach domowych korzystających z taryf tzw. sprzedawców z urzędu), jak i dla usługi dystrybucji (dla wszystkich grup odbiorców).
Zgodnie z decyzją ustawodawcy z listopada br., do końca września 2025 r. cena za 1 MWh zużytego prądu została zamrożona na poziomie 500 zł/MWh[1]. Oznacza to, że cena ta będzie taka sama jak w drugim półroczu 2024 r. Natomiast cena za dystrybucję wynika ze stawek taryf zatwierdzonych przez Prezesa URE. 16 grudnia br. Regulator zatwierdził stawki dystrybucyjne dla pięciu największych spółek na 2025 rok. W konsekwencji średnioroczne stawki za dystrybucję łącznie na rachunku gospodarstwa domowego (grupa G) w 2025 r. nie wzrosną.
Rys. 1. Zestawienie zmian średniorocznych stawek w dystrybucji dla grup A, B, C i G po 1 stycznia 2025 r.
Co składa się na taryfę za dystrybucję energii elektrycznej?
Stawki opłat zawarte w taryfach zatwierdzonych operatorom systemów dystrybucyjnych kalkulowane są m.in. na podstawie kosztów prowadzenia przez nich działalności koncesjonowanej. W taryfach dystrybucyjnych uwzględnione są także opłaty wynikające z przepisów prawa i wyszczególnione na rachunku za energię elektryczną, które nie trafiają do dystrybutorów tj.:
- stawka opłaty kogeneracyjnej, która w 2025 r. spadnie z 6,18 zł/MWh do 3 zł/MWh. Opłata ta związana jest z systemem wsparcia dla energii produkowanej w procesie kogeneracji,
- stawka opłaty mocowej – do końca czerwca 2025[2] opłata ta dla gospodarstw domowych będzie wynosić 0 zł. Opłata mocowa ma na celu finansowanie bezpieczeństwa energetycznego. To mechanizm wynagradzania wytwórców energii za gotowość dostarczania mocy do sieci. Głównym uzasadnieniem wprowadzenia tej opłaty była potrzeba zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej,
- opłata OZE – wzrost z 0 zł/MWh do 3,50 zł/MWh. Celem jej wprowadzenia było wsparcie wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz funkcjonowania mechanizmów, które pomagają w zapewnieniu odpowiednio wysokich udziałów „zielonej energii” w krajowym miksie energetycznym,
- stawka jakościowa – dotychczas była to opłata za korzystanie z systemu elektroenergetycznego.
***
- Taryfy zatwierdzane przez Regulatora są cenami bez VAT i akcyzy.
- W Polsce, według stanu na rok 2023, było ok. 17,2 mln odbiorców w gospodarstwach domowych. Według danych pochodzących z zatwierdzanych przez Regulatora taryf, średnie zużycie w grupie G w 2023 r. wynosiło 2 MWh.
- Grupa G11 (czyli ze stałą ceną energii w cyklu dobowym) stanowiła 88 proc. odbiorców z grup G (ok. 15,1 mln). Średnie roczne zużycie energii elektrycznej w grupie G11 wynosiło w 2023 1,8 MWh.
- Średnie roczne zużycie w grupie G12 wynosiło w 2023 r. 3,2 MWh.
[1] Zgodnie z nową ustawą z dnia 27 listopada 2024 r. o zmianie ustawy o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w 2023 roku oraz w 2024 roku oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2024 r. poz. 1831).
[2] op. cit.
Źródło: Urząd Regulacji Energetyki
